Er gaat van alles rond in je hoofd als je kind ADHD heeft of als je dit vermoedt. Soms duizelt het. Om dit een plek te geven, maak ik voor mezelf aantekeningen en korte notities. Als er iets bij me opborrelt, schrijf ik korte zinnetjes en woorden in mijn agenda. Het helpt mij persoonlijk, maar het is ook waardevol als ik met professionals of school in gesprek ga.
Gevoelens op papier zetten
Het op papier zetten van gevoelens en ervaringen was een leerproces. Toen Max nog een baby was en er nog geen vermoedens waren dat mijn zoon ADHD had, schreef ik nog niet zo bewust dingen op.
Op een gegeven moment merkte ik dat ik het fijn vond om mijn gevoelens te uiten en emoties van me af te schrijven. Zo onthoud ik de gebeurtenissen en welke emoties en gedrag er op die momenten te zien en te voelen waren bij mijn zoon en mijzelf.
Schrijven als therapie
Je hoort wel vaker dat schrijven therapeutisch werkt. Dat is ook echt zo. Psychologen zetten schrijven ook vaak in als manier om mensen te helpen om gedachten, gevoelens of wensen onder woorden te brengen. Schrijven is een manier om dat wat je raakt als het ware los te laten zonder druk of schaamte te voelen.
Zo ervaar ik het ook. Het geeft me een gevoel van rust. Het is voor mij een manier om de problemen uit mijn hoofd te krijgen om zo op een later moment te kunnen nadenken over de woorden die ik opschreef. Dat brengt mij ook regelmatig weer op nieuwe gedachten. Mijn instinct vertelt me bijvoorbeeld dat er met mijn kind wel eens meer aan de hand zou kunnen zijn dan we hadden gewenst.
Brainstorm over symptomen ADHD
Zo maak ik op een dag een afspraak voor het opvoedspreekuur. Dat doe ik op advies van de intern begeleidster van de school van Max. Het is dan een klein jaar voordat de diagnose ADHD officieel wordt gesteld. In de voorbereiding naar dit spreekuur schrijf ik nietsvermoedend alle symptomen van ADHD op papier. Maar het is tegelijk mijn brainstorm over Max. Op een A4-tje in mijn schrijfblok schrijf ik het volgende:
- Driftaanvallen die soms wel 20 minuten kunnen duren.
- Max slaat zichzelf met vlakke hand of vuist in zijn gezicht bij boosheid.
- Bonkt met zijn hoofd tegen de muur, maakt veel kabaal (schoppen, gooien met deuren, muren, gooien met zware spullen). Doet dan uitspraken als:
‘Ik wil dood’, ‘Je vindt me zeker niet meer lief!’ en ‘Ik wil niet meer leven!!!’.
- Schreeuwt heel hard en langdurig bij frustratie en boosheid. Meestal doet hij dit als hij straf krijgt of als zijn zus hem plaagt. Neemt woorden altijd letterlijk.
- Herhaalt voortdurend zinnen, wel vijftig keer:
‘Ik wil niet naar bed!’ of: ‘Ik wil mijn auto's terug!’
- Blijft continu hetzelfde roepen en huilt extreem met veel tranen.
- Op school zit er verbetering in zijn gedrag sinds vader weg is, heeft heel veel begeleiding nodig en aanmoediging, erkenning en bevestiging.
- Staat graag in het middelpunt van de belangstelling, is beweeglijk.
- Is extreem vervelend, maar kan ook heel extreem lief en zorgzaam zijn.
- Luistert slecht. Soms helemaal niet.
- Moet herhaaldelijk worden aangeroepen en gewaarschuwd worden voordat hij überhaupt iets hoort. Lijkt Oost-Indisch doof.
- Hij kan (nog) geen puzzels maken. Max ziet niet wat recht is en hoekig.
- Hij kan zich zeer slecht concentreren.
- Kan bij boosheid extreem fysiek uitbarsten, door het lint gaan. Schoppen, slaan, knijpen.
- Komt helemaal tot rust tijdens spelen met de spelcomputer. Kijkt graag tv, films meerdere malen. Max kan heel druk zijn.
- Slaapt laat in, is vroeg weer wakker. Slaapt weinig, maar wel goed.
- Wordt ’s nachts meestal een keer wakker en komt dan bij mama liggen. Luistert niet of nauwelijks naar volwassenen (school/thuis).
Goed voorbereid naar opvoedspreekuur
Met mijn aantekeningen en vragen voor me ga ik het gesprek in. Natuurlijk heb ik pen en papier ook weer bij me. Dat alles op papier staat helpt mij en de intern begeleidster om het gesprek prettig te laten verlopen. Ik krijg gericht een aantal goede tips en adviezen. Die ik natuurlijk ook allemaal weer opschrijf. Je leest ze in mijn verhaal ‘Opvoedkundig advies voor je kind met ADHD’.
Dit wil ik delen met jou
Je gevoelens op papier zetten is voor de een makkelijker dan de ander. De een doet het van nature, bij een ander komt het nooit in hem of haar op. De een kan goed schrijven, een ander niet. Waarom gevoelens opschrijven? Ik heb ervaren dat het je echt verder kan helpen. Het was voor mij een manier om stress van me af te schrijven en meer structuur te krijgen in mijn hoofd.
5 tips om te starten met je gevoelens op papier zetten
Hoe zet je je gevoelens op papier? Maak het jezelf makkelijk en wees niet te streng voor jezelf. Ben je geen schrijver, dan zijn een paar woorden of een spraaknotitie ook goed.
- Het begint met bewustwording: jezelf realiseren/aanleren dat iederegedachte, ervaring of gevoel waardevol kan zijn.
- Wil je je gedachte onthouden of snel noteren, gebruik je smartphone. Je hebt deze vaak binnen (hand)bereik op bijna elk moment van de dag. Je kunt je ‘notieblok’ of apps als ‘Easy notes’ of ‘Evernote’ gebruiken om je ideeën te noteren.
- Je hoeft niet per se te schrijven. Apps hebben vaak ook een ‘voice’ optie, waardoor je een gedachte of ervaring snel kan inspreken.
- Kies je moment: er zijn vaak ‘dode’ momenten, wanneer je even moet wachten of niets te doen hebt. Grijp zo’n moment aan om een gevoel/gedachte te noteren.
- Het kost je nog geen minuut: als ‘noteren’ eenmaal in je systeem zit, kost het je minder dan een minuut. Natuurlijk kun je later notities uitwerken tot een uitgebreider verhaal.
Schrijf jij weleens je gevoelens op?
Herken jij jezelf of je kind in dit verhaal? En wil je jouw ervaring delen met andere ouders of wil je zelf tips krijgen? Meld je aan bij ons Ouderportaal. Het Ouderportaal is de plek waar ouders met een kind met gedragsproblemen of stoornis elkaar vinden voor steun en advies. Zie ik je daar?
