Het is alweer 11 jaar geleden dat Richard met spoed naar huis werd gebracht vanuit zijn werk. Zijn vrouw belde hem op met de boodschap dat een ‘leger agenten’ en de Raad voor de Kinderbescherming hun 3 kinderen met spoed uit huis gingen plaatsen. Gedwongen.
Kinderbescherming
Thuis kon hij nog net zijn kinderen gedag zeggen. Hun tweeling van 4 maanden en hun eenjarige zoon werden uit bed gehaald en gingen mee. ‘Deze actie zag ik niet aankomen. Ik zat vol emotie’, vertelt Richard.
Een jaar eerder probeerden Richard en Hilda hun leven op de rit te krijgen. Ze wilden meer structuur aanbrengen in hun leven en dat van hun kinderen. Beiden waren ze werkloos.
‘We waren zoekende en wisten niet goed hoe we structuur konden aanbrengen.’
Gedwongen uit huis plaatsing
Richard en zijn vrouw Hilda kregen al langer therapie. Drie weken voor de gedwongen uithuisplaatsing werden ze onderworpen aan een onderzoek vanuit Bureau Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming.
Juist op een moment dat het voor hen een stuk beter ging, kregen ze slecht nieuws. Richard: ‘Ik kreeg een vast contract en toen stond Jeugdzorg op de stoep om ons te vertellen dat we onze kinderen niet meer terug kregen.’
Zijn vrouw valt hem bij. ‘Ze zeiden dat er een reële kans was dat we onze kinderen terug zouden krijgen als we zouden meewerken. Dat deden we, maar onze kinderen gingen toch naar een pleeggezin.’
Pleeggezin
Waar? Dat wisten Richard en Hilda niet. Bij een geheime plaatsing weten alleen de pleegzorgorganisatie, de gemeente, politie en (eventueel) de school het woonadres van het pleegkind. Hilda belde bijna dagelijks naar Bureau Jeugdzorg, maar kreeg geen sjoege.
‘Op een gegeven moment, na ongeveer een maand, belde een van de pleegouders ons. Ze zei dat alles goed ging. Dat was een opluchting.’
Procedure uithuisplaatsing
Maar er was ook veel woede en onbegrip. Het echtpaar wilde hun kinderen terug. ‘Ik was boos en emotioneel. Ik wilde niet dat mijn kinderen bij een pleeggezin woonden, ik wilde hen terug’, vertelt Richard.
Ze bleven vechten, 7 jaar lang. Richard: ‘Die emoties werken tegen je, weet ik nu. Mijn tip aan alle ouders met kinderen die uit huis zijn geplaatst: stribbel niet tegen. Dat deden wij en daar bereik je niets mee. De grootste fout die je kunt maken is om continu rechtszaken te voeren.
Je gaat eraan kapot, het is niet goed voor je portemonnee en je hebt geen poot om op te staan. Bureau Jeugdzorg staat sterker dan jij als ouder, want jij zit vol emotie.’
Opnieuw onderzoek naar thuissituatie
Richard liet de haat niet winnen van de liefde. Doordat hun kinderen bij een pleeggezin woonden konden zij aan zichzelf werken en volwassen worden. Eerst zagen ze hun kinderen eens in de 6 maanden een uur. Daarna werd dit een keer per maand een paar uur en dat breidde zich uit naar een hele dag.
Ze kregen opnieuw een onderzoek naar hun thuissituatie en daaruit bleek dat deze voldoende stabiel was. Het was aan Hilda en Richard wat zij wilden doen: de kinderen weer thuis laten wonen of met zijn drieën laten blijven in het pleeggezin.
Hilda: ‘We zagen in dat onze kinderen hun levens bij het pleeggezin hadden opgebouwd. Ze waren aan hen gehecht. Ik zei tegen Richard dat het beter was om onze kinderen daar groot te laten worden. Met moeite stemde hij in.’
Nieuw leven opgebouwd
De situatie van nu is stabiel, en niet meer te vergelijken met 11 jaar terug. Hilda: ‘Onze kinderen hebben al een trauma opgelopen van de gedwongen uithuisplaatsing. Ze werden toen wakker in een ander bed in een andere omgeving.
Nu hebben ze een nieuw leven opgebouwd met vrienden. Dat zou ik hen ontnemen door ze weer bij ons te laten wonen. Wel hebben we ons gezag weer volledig terug. Bureau Jeugdzorg is uit het traject gestapt en ook de begeleiding is gestopt.’
‘Onze relatie met de pleegouders is goed en we zien onze kinderen regelmatig.’
Gratis e-book
Wil je meer lezen over ervaringen en advies van ouders met een kind in een pleeggezin? En de tips die zij geven? Download dan het e-book dat speciaal jou is samen gesteld.
*De namen van Richard en Hilda zijn vanwege hun privacy fictief.
