Herken je dat? Misschien biedt een tijdelijke uithuisplaatsing wel even rust. Maar is dat wel goed voor je kind? En raak je hem niet kwijt aan jeugdzorg?
Greta stond een paar jaar geleden ook voor die keuze. Ze nam de beslissing om haar oudste zoon, die autistisch is en ADHD heeft, vrijwillig uit huis te plaatsen. In dit interview deelt zij haar ervaringen en heeft ze een advies voor andere ouders.
Welke gedragsproblemen had jouw zoon thuis en op school?
“Thuis had mijn zoon bijna dagelijks heftige ruzie met zijn broertje. Op de basisschool was hij in de klas overduidelijk aanwezig. Hij ging iedere keer van zijn stoel weg om door de klas te lopen. Hij pakte alles wat in zijn buurt lag, ook de spullen op het bureau van de leerkracht. Hij leidde de andere kinderen voortdurend af. En hij was soms ook agressief.
Op een gegeven moment zei de leerkracht: ‘misschien moeten jullie erover nadenken om hem speciaal onderwijs te laten volgen’. Die vraag kwam voor mij als een klap in mijn gezicht. Maar we hebben het advies wel opgevolgd. Op het speciaal basisonderwijs ging het toen redelijk goed.
Maar op het speciaal voortgezet onderwijs kwamen de problemen terug. Er was veel lichamelijk en verbaal geweld. Mijn zoon was betrokken bij grote incidenten, soms zo erg dat de politie eraan te pas moest komen.”
Wat was voor jou ‘de druppel’, dat je wist: dit kan zo niet langer?
“Dat was toen de schoolmaatschappelijk werkster met het voorstel kwam om hem tijdelijk uit huis te laten plaatsen. Hij was toen 13. Dat was wederom een enorme klap voor ons. We waren echt even in shock. Een uithuisplaatsing is geen kleinigheidje en het is gewoon je kind!
Mijn man en ik hebben er toen samen goed over nagedacht en op internet gezocht naar wat bij hem zou passen. Na lang nadenken en overleggen besloten we toen om het te doen, omdat we dachten dat een uithuisplaatsing het beste zou zijn voor iedereen. Voor onze zoon zelf, maar ook voor zijn broertje en voor ons. Want het hele gezin leed onder zijn gedrag.”
Vond je het moeilijk om je kind uit huis te laten plaatsen?
“Natuurlijk! Ook al stonden we allemaal achter het besluit, dat maakte het nog niet makkelijk. Het moment dat we hem afzetten bij een instelling die op twee uur rijden van ons huis lag, herinner ik me goed. Toen hebben we het heel erg moeilijk gehad. We lieten hem daar achter op zijn kamer en dat was het dan. Tijdens de autorit naar huis heb ik de hele tijd gehuild. We waren echt gebroken.”
Waren jullie bang dat je hem zou ‘kwijtraken’ aan jeugdzorg?
“Nee, absoluut niet. We hebben ons goed laten informeren en we hadden goede voorgesprekken met hulpverleners. Die vertelden ons hoe het zou gaan en wat er allemaal bij kwam kijken. Dat gaf ons veel vertrouwen.”
Wat veranderde er bij jullie thuis na de uithuisplaatsing?
“Er kwam weer rust. Dat deed ons allemaal goed. Mijn jongste zoon kreeg weer de aandacht die hij verdiende. Hij was er vaak bij in geschoten, dus dat was heel fijn. En voor mijn oudste zoon was het ook fijn om niet steeds ruzie te hebben.
Natuurlijk hebben we het er ook heel moeilijk mee gehad. Maar de agressie die er was vóór de uithuisplaatsing was nog moeilijker. Steeds weer die angst als de telefoon ging dat er wat was gebeurd. In die zin was de opluchting groter.
Mijn man en ik hebben er in die periode samen veel over kunnen praten. We hebben ook veel met de hulpverlenende instanties gepraat. Daar hebben we allemaal veel steun aan gehad.”
Hoe is het met jullie zoon gegaan?
“Hij heeft een klein jaar in een instelling in Den Haag gewoond en daarna twee jaar op een woongroep in Gelderland. Ieder weekend kwam hij thuis. Daar genoten wij allemaal van en hij vond dat ook fijn.
In Gelderland heeft hij het wel heel zwaar gehad. Hij heeft flink aan zichzelf moeten werken en dat was echt niet makkelijk. Maar het heeft wél zijn vruchten afgeworpen. Hij is daar enorm opgeknapt. De therapieën zijn heel goed voor hem geweest.
Mijn zoon is heel zelfstandig geworden. Hij heeft zijn mbo-diploma voor de horeca gehaald en zijn heftruckdiploma. Daar ben ik natuurlijk heel trots op!”
Hoe gaat het nu met jouw zoon?
“Inmiddels woont onze zoon alweer anderhalf jaar thuis. En hij staat op de wachtlijst voor beschermd wonen. Daar kijkt hij erg naar uit. En wij zijn ook heel blij voor hem!
Ik zag er eerst best tegenop toen hij weer thuis kwam wonen. Ik was bang dat het weer mis zou gaan. In het begin was het ook even zoeken. Maar nu gaat het heel goed. Ook tussen de broers gaat het super. Zo goed dat ik kan me niet meer voorstellen dat ze vroeger zoveel met elkaar in de clinch lagen.”
Hoe kijk je nu op terug op de beslissing om hem uit huis te plaatsen?
“We hadden het er heel moeilijk mee om onze zoon uit huis te plaatsen. Het is en blijft toch je kind. Maar achteraf zijn we heel blij dat we die keuze hebben gemaakt. Ik kijk er nu zeer positief op terug.
Het was gewoon de goede beslissing voor iedereen. Er kwam weer rust in het gezin en onze jongste zoon kreeg weer de aandacht die hij verdiende. Onze oudste zoon heeft moeilijke periodes gehad, maar is er uiteindelijk ook enorm van opgeknapt.
Ik weet dat er ook veel ouders zijn die slechte ervaringen hebben gehad met jeugdzorg. Dat ze bijvoorbeeld hun kinderen niet meer mochten zien. Misschien hebben wij gewoon heel erg geluk gehad, maar onze ervaring is gewoon echt positief geweest. We hebben ook altijd heel goed contact gehad met alle hulpverleners. Dat was heel fijn.”
Wat als je zoon thuis was blijven wonen?
“Dat ging helemaal mis, dat weet ik zeker. Dan was het huis te klein geweest. Dan was er veel agressie geweest, zowel met woorden als fysiek: ruzies met schoppen en slaan. We zouden er aan onderdoor zijn gegaan. Honderd procent zeker.”
Heb je een advies voor andere ouders die hun kind uit huis willen plaatsen?
“Twijfel is logisch. De stap om je kind uit huis te plaatsen is gewoon heel erg moeilijk.
Ga met iemand praten en leg de situatie uit. Begin bijvoorbeeld bij school en een maatschappelijk werker. Zij kunnen je adviseren en verder helpen.
Zij kunnen je doorverwijzen naar instanties die gespecialiseerd zijn in deze situaties en meekijken wat voor jullie situatie het beste is. Vraag wat de mogelijkheden zijn. Vraag wat het inhoudt om je kind uit huis te plaatsen: zowel voor je kind als voor de rest van het gezin.
Hoe moeilijk het ook is, kijk naar wat het beste is voor je kind. Want dat is altijd het allerbelangrijkste!”
Ontroerende verhalen in je inbox?
Wil je meer lezen over autisme, ADHD of speciaal onderwijs? En wil jij elke maand de nieuwste verhalen van ouders in je inbox ontvangen?
