Het water staat ons aan de lippen: schep orde in de ellende met deze 11 tips

Renée Hammersley

Het water stond Natascha en Jan regelmatig aan de lippen. Samen voeden ze vier kinderen op. Natascha’s oudste zoon, Joey (21), is gehandicapt en hun gezamenlijke kinderen Jantje (12), Milan (10) en Beau (8) hebben allemaal ADHD. 

Het gezin kent zware tijden met veel onzekerheid. In dit verhaal deelt Natascha welke hulp ze heeft gezocht. En geeft ze 11 tips die haar hielpen om orde te scheppen in de ellende.

Om te begrijpen waarom het water ons regelmatig aan de lippen stond, neem ik je mee in onze gezinssamenstelling. Joey is mijn oudste zoon. Hij is zwaar gehandicapt en zit in een rolstoel. 

Joey heeft 24 uur per dag verzorging nodig. Elke dag helpen wij hem met aankleden, eten en naar het toilet gaan. Hij kan niet lang alleen blijven. 

Onze jongste zoon Beau is te vroeg geboren en verbleef de eerste twee jaar van zijn leven regelmatig in het ziekenhuis. Dat betekende dat wij veel heen en weer reden tussen ziekenhuis en huis. En dat terwijl we onze aandacht moesten verdelen over vier kinderen. 

Later kwamen we erachter dat Jantje, Milan en Beau alledrie ADHD hebben. Bij Milan en Beau levert dit geen grote problemen op, maar bij Jantje doken de problemen op toen hij in groep 3 zat. 

Agressief gedrag in groep 3

De eerste twee jaar op de basisschool leek er niks aan de hand met Jantje. Onze zoon had wel eens boze bui thuis, maar welk kind niet? Op school ging alles goed, althans dat idee hadden wij. Eind groep 3 werden de problemen zichtbaar. 

De directeur van de school belde en vroeg of wij direct naar school kwamen. Jantje was die dag agressief in de klas. Hij schreeuwde naar de juf en smeet met spullen. Op school vertelden ze ons dat ze Jantje wilden schorsen. Blijkbaar had hij vaker woedeaanvallen in de klas.    

Als ouders hadden wij geen idee wat er aan de hand was. Wij herkenden onze zoon niet in de verhalen. In plaats van samen praten en zoeken naar een oplossing, wilden ze hem gelijk schorsen. 

Hier hebben wij ons tegen verzet. Diezelfde dag namen we contact op met de GGD. Daar kenden ze ons al wegens onze zonen Joey en Beau. Dat maakte het voor ons makkelijk om daar aan te kloppen. 

Onbegrip voor onze zoon in groep 4

Via de GGD kregen we een psycholoog aangewezen. Wat een sprankje hoop bood voor Jantje. Helaas verergerde de situatie op school. De juffen hadden geen connectie met hem. 

Zij vonden dat hij vervelend gedrag vertoonde en dat dit aan hem lag. Er was zoveel onbegrip. Het leek alsof de juffen niet wisten hoe ze met een kind dat anders is moesten omgaan. Daarnaast hadden de juffen nauwelijks tijd voor hem. 

Na 3 maanden besloot de school dat hij buiten de klas les kreeg van twee andere juffen. Jantje kreeg toen vier dagen les en één dag was hij thuis. Naast de zorg voor Joey en het constante verblijf in het ziekenhuis, was dit een zware strijd. 

We maakten ons zorgen over het welzijn van de kinderen en sliepen weinig. School adviseerde vervolgens om Jantje over te plaatsen naar speciaal onderwijs. Wij zagen vooral een kind met faalangst en iemand die moeite had om te communiceren met zijn juffen. 

Altijd blijven geloven in ons kind

Als ouders zijn wij altijd blijven geloven in de kracht van Jantje. Wij hielden vol dat hij op deze school bleef. Het beeld dat zij gaven, klopte niet met het beeld dat wij zagen. Gelukkig kreeg hij in groep 5 een andere juf. 

Zij gaf hem veel meer ruimte. Hij had veiligheid nodig en die bood zij hem. Zij gaf erkenning aan zijn faalangst en wat hij voelde. Iedere dag weer. Als hij dan toch een aanval kreeg, dan belde de juf ons en kwam een van ons naar school. Gelukkig ben ik huismoeder, waardoor dit makkelijk kon. 

Dit gaf Jantje stap voor stap het vertrouwen terug wat hij zo nodig had. Wij vermoedden wel al in die tijd dat hij ADHD had. Alleen pakten we liever eerst de faalangst aan. Daar had hij meer last van. 

Via de psycholoog kwamen we vervolgens in contact met Prodeba. Via deze organisatie ontving Jantje extra ondersteuning in de klas. Ook zochten we samen met Jantje naar een activiteit waar hij goed in was. 

Hij vond zijn passie in zwemmen. Deze combinatie van nieuwe juf, Prodeba en iets doen waar hij heel goed in bleek te zijn, was de omslag voor hem. Hij bloeide op in de klas.

Meer rust in zijn hoofd

Toch bleef hij moeite houden met zijn concentratie en voelde hij vaak mist in zijn hoofd. In groep zes stemde hij daarom in met een ADHD-test. Via een vriendin hoorden we goede verhalen over YOEP. 

YOEP is een organisatie die advies geeft, diagnose stelt en psychische problemen behandelt van kinderen, jongeren en jongvolwassenen. Dat voelde goed. 

De GGD adviseerde ons om Jantje eerst EMDR-therapie te geven en dan te laten testen via YOEP, waar we nu op de wachtlijst stonden. De EMDR-therapie hielp voor de trauma’s die hij opgelopen had in groep 4. 

Uiteindelijk volgde uit de test via YOEP de diagnose ADHD. Dat was best een opluchting. Jantje kreeg medicatie en voelde gelijk zoveel meer rust in zijn hoofd. Op dit moment zit hij in groep 8 en het gaat supergoed. 

Hij voelt zich zelfverzekerd en de laatste CITO-uitslag gaf hem een havo/vwo-advies.  

Gedragsproblemen erkennen

De psycholoog leerde ons veel over het erkennen van Jantje zijn gedragsproblemen. Zij vertelde ons dat het heel belangrijk is dat we begrip tonen. Dat we benoemen waar hij last van heeft. Ook al is het een ander beeld dan dat wij of de meester of juf heeft.

 Erkennen wat hij voelt, dat werkte voor ons heel goed. Door gewoonweg te luisteren en begrip te tonen. 

Daarnaast leerde ze ons focussen op de lichtpuntjes en wat wel goed gaat. Dat maakt alles een stuk lichter. Ik heb nu een heel duidelijk beeld van waar ik sta in het gezin. Alles draait op dit moment om de vier kinderen. Z

ij hebben het zwaar genoeg en voelen zich vaak al schuldig dat ze anders zijn. Als ik dan ook ga zitten klagen, komen we nergens. Ik ben mij daar bewust van en accepteer dit volledig. Als het goed gaat met hen, dan gaat het ook goed met Jan en mij. 

Beter omgaan met ADHD in het gezin

Doordat we het proces kenden van Jantje, voelden wij ons een stuk zekerder in het proces met onze twee andere zonen. De kans dat zij ADHD hadden was groot. Beau, de jongste is gelijk getest toen hij in groep 3 terecht kwam, aangezien hij al vroegtijdig het bijbehorende gedrag vertoonde. 

Milan is tot nu toe nog niet getest, maar voelt zich wel een buitenbeentje in de klas. Dat hij ADHD heeft is voor ons overduidelijk. We willen echter voorkomen dat hij met een positieve testuitslag een stempel krijgt binnen de school. Dat doet toch wat met je als kind en ouder.

Hulp is onmisbaar 

De periode van zorg voor Joey, veelvuldige ziekenhuisbezoeken voor Beau en de zoektocht naar de juiste hulp voor Jantje viel ons best zwaar.  We dachten regelmatig: hoe pakken we dit aan? 

Voor ons hielp het om veel te praten met elkaar over de zorgen die we deelden, onze gevoelens en hoe we het gingen aanpakken. En we ontvingen gelukkig heel veel hulp van familie en vrienden. 

Zij boden steun waar nodig en sprongen bij. Hierdoor hielden we ons hoofd boven water! 

11 tips om orde te scheppen in de ellende

Tip 1: Erken dat er een probleem is

Dit was voor ons het allerbelangrijkste. Erken dat je kind een probleem heeft. Ontkenning naar jezelf en naar je omgeving zorgt voor een nog grotere last. Je kind voelt dit ook. Hoe moeilijk het ook is dat je kind anders is, erken dat het zo is. Heb je kind onvoorwaardelijk lief in het anders zijn.

Tip 2: Vraag om hulp

Durf om hulp te vragen. Echt! Alleen red je het gewoon niet. Wij kregen in de beginfase hulp van onze ouders, buren, vrienden. Zij springen nog steeds af en toe bij, zodat wij ook samen tijd hebben. Zoek ook professionele hulp. Dat was voor ons heel waardevol.

Tip 3: Blijf vertrouwen 

Blijf vertrouwen op je eigen gevoel. Jij weet wat het beste is voor je kind. Het voelde voor ons echt beter dat onze jongens les kregen binnen het reguliere onderwijs. 

Wij volgden ons hart en  zijn daar nog steeds heel blij om. Met andere ouders praten die in een vergelijkbare situatie zitten helpt daarbij. Via de community in ouderportaal is dit mogelijk.

Tip 4: Wees zelfverzekerd

Blijf op je strepen staan ongeacht wat een ander ervan vindt. Het is jouw kind. Wees standvastig in de gesprekken met school. Dat hebben wij wel geleerd. Het helpt om van te voren op te schrijven wat je wilt zeggen. 

En ja, soms voel je je machteloos, is het proces moedeloos en lijkt alles je tegen te werken. Houd in je achterhoofd waar je het voor doet. Echt waar, het wordt makkelijker, nu ze ouder zijn. 

Tip 5: Laat angst rondom medicatie los

Sommige ouders vinden medicatie geven spannend. Bang dat hun kind er suf van wordt. Onze tip: laat dit los. Wij hebben ze zelf laten kiezen en zij hebben er heel veel baat bij. 

Het zijn nog precies dezelfde karaktertjes, alleen voelen ze nu meer helderheid, focus, concentratie, en zijn ze minder snel afgeleid en voelen minder agressie. Wij probeerden wel verschillende medicatie uit en keken wat wel en niet werkt. 

Tip 6: Overweeg om te stoppen met werken

Als het kan, overweeg dan om te stoppen met werken, zodat je er volledig kan zijn voor de kinderen. Ik heb nog een tijdje gewerkt toen Jantje kwam, maar dit was bijna niet te combineren met de zorg voor Joey en een baby. 

Ik heb er toen voor gekozen om gebruik te maken van het Persoonlijk Gebonden Budget (PGB) dat wij ontvangen voor Joey. Dit gaf gelijk zoveel meer rust. 

Tip 7: Regel en plan

Met vier kinderen is het super belangrijk om alles goed van te voren te plannen en regelen. Ik houd in een agenda bij wie in het gezin wanneer wat heeft, zodat ik tijdig oppas of extra hulp regel. 

Ook uitjes en vakantie regel ik op tijd. Dit geeft rust. De kinderen houden allemaal van duidelijkheid en weten graag van te voren wat er op ze afkomt. Dagelijks herinner ik Jantje bijvoorbeeld dat hij op zaterdag een wedstrijd heeft. 

Elke zaterdag hebben we een vast ritueel, hij slaapt uit en ik zorg dat hij daarna goed eet en drinkt voor de wedstrijd. Ik pas mij aan op zo'n dag, zodat het soepel voor hem verloopt.

Tip 8: Leer communiceren

De psycholoog leerde ons beter communiceren met onze zoon. Volg een communicatietraining speciaal voor kinderen (met ADHD). Aanpassingen in je taalgebruik hielpen ons, waardoor ze het wel begrijpen of kalm blijven. 

Blijf sowieso praten. Communicatie is echt heel belangrijk. Zowel met je partner, met je kind(eren) als met de instanties waar je mee te maken hebt. 

Tip 9: Bouw rustmomenten in

Als een van onze kinderen aangeeft dat school even te veel is, dan houden wij ze thuis. Even bijtanken of juist iets afmaken voor school, zonder al die prikkels van de andere kinderen in de klas. Of even zonder alle drukte van het gezin. 

Tip 10: Choose your battles

Nog iets wat we leerden van de psycholoog. Maak een probleem niet groter dan het is. Zitten ze een keertje wat langer op de playstation of tv. Dan is dat zo. Kies je voor strijd of geluk?

Tip 11: Huil en vooral lach

Ik heb af en toe flink gehuild en dat luchtte vaak gelijk op. Niet opkroppen, maar het probleem er even laten zijn. Lachen en humor hielp ons er ook doorheen. Vooral kijken naar de dingen die goed gingen en daar plezier uithalen. Dat zorgde voor lichtpuntjes in ellendige periodes.

Zoek je ook hulp voor je kind met gedragsproblemen?

In onze kennisbank staan honderden blogs met tips en adviezen. Heb je deze blogs al gelezen? 


Staat het water jou soms ook aan de lippen? 

Praat erover op ons Ouderportaal. Het Ouderportaal is de plek waar ouders met een kind met gedragsproblemen of stoornis elkaar vinden voor steun en advies. Een veilige omgeving waar je verhalen kunt uitwisselen, tips kunt delen en een luisterend oor vindt. 

Bezoek het Ouderportaal