Ontdekken dat je kind ander gedrag vertoont

Heb jij het idee dat je kind afwijkend gedrag vertoont? Heb je de indruk dat je kind zich echt anders gedraagt dan andere kinderen van dezelfde leeftijd? Begrijpelijk dat je daarover na wilt denken. En dat je vragen beantwoord wilt hebben. In dit artikel gaan we in op wat er allemaal door je heen kan gaan. Ook vind je in deze blogcategorie tientallen blogs met handige tips en adviezen voor deze fase van je zoektocht.

Hoe merk je dat je kind ander gedrag vertoont?

Er is altijd een eerste keer dat het andere gedrag van je kind je opvalt. Wanneer viel jou, als ouder, dit voor de eerste keer op? Hoe merken andere ouders dat?

Veel ouders merken het andere gedrag door te vergelijken met andere kinderen. Bijvoorbeeld wanneer je jouw kind ziet in vergelijking met zijn of haar broerjtes of zusjes. Of neefjes en nichtjes, kindern op school, sport, het consultatiebureau of de opvang.

Die vergelijking kan je een bepaald onderbuikgevoel geven: ‘mijn kind gedraagt zich anders, echt anders, dan andere kinderen van dezelfde leeftijd’. Het is goed om op je onderbuikgevoel te vertrouwen. Duw het niet weg, maar denk erover na en praat erover. Het kan een belangrijk positief moment betekenen in het leven van je kind en van jullie samen.

Welk afwijkend gedrag vertoont je kind?

Bij ander gedrag van je kind kun je denken aan:

dat je kind weinig inzicht heeft in non-verbale communicatie.
dat je kind omgaan met veranderingen lastig vindt.
dat je kind extreme woedeaanvallen heeft.
dat je kind snel afgeleid is.
dat je kind moeilijk tot rust komt.
dat je kind moeite heeft om zich te concentreren op school.
dat je kind altijd bezig is met 1 onderwerp.
dat je kind veel praat.
dat je kind achter loopt in z'n taalontwikkeling.

Wat doe je als je merkt dat je kind ander gedrag vertoont?

Als je je bewust wordt van het afwijkende gedrag van je kind heb je twee keuzes: je doet alsof of je het niet ziet of je gaat er mee aan de slag. We zien in de praktijk dat ouders op onderzoek gaan. De zoektocht start vaak met het zoeken van informatie in een veilige omgeving. Denk aan het lezen op internet, het lezen van boeken of het zoeken naar verhalen van gelijkgestemden op forums. Je gaat op zoek naar informatie die herkenbaar is en antwoorden geeft op vragen.

Veel ouders denken in deze fase nog niet aan een stoornis of een gedragsprobleem. Nee, je kind heeft ander gedrag en je bent op zoek naar wat dat kan zijn en hoe je ermee om kunt gaan.

Waar loop je als ouder tegenaan?

Als je merkt dat je kind afwijkend gedrag vertoont, is dat voor jou als ouder lastig. Door diverse oorzaken kan het moeilijk zijn om open te praten over het gedrag van je kind en over jouw gedachtes en zorgen. Waar kun je als ouder tegenaan lopen?

Schaamte. Het kan zijn dat je je schaamt voor het gedrag van je kind. Vaak zijn er allerlei sociale normen en conventies waar je denkt dat je je als ouder en als gezin aan moet houden. Het gedrag van je kind kan dan confronterend op je overkomen. Schaamte kan ertoe leiden dat je het ‘probleem’ wegstopt. Dat je het liever niet wilt zien en al helemaal niet wilt dat anderen het zien.
Je partner staat er anders in. Je partner kan anders naar het gedrag van je kind kijken. Hij of zij kan ontkennen dat je kind ander gedrag vertoont. Of je partner ziet het wel maar wil er niet over praten en er niet naar handelen.
Angst voor de toekomst. Je vraagt je af wat het afwijkende gedrag kan zijn en al helemaal wat het betekent voor de toekomst van je kind. Kan je kind wel meekomen in de maatschappij in de toekomst? Kan je kind wel een opleiding afronden en werk vinden? Kan je kind wel vriendschappen aangaan, een relatie krijgen, een partner? Als je kind alleen blijft als het later groot is, kan het zich dan redden? Hoe gaan andere mensen in zijn leven reageren op zijn gedrag? Al dit soort vragen en zorgen kunnen opkomen over de toekomst van je kind.
Twijfel aan jezelf. Het kan ook zijn dat je het gedrag op jezelf betrekt. Heb ik gefaald als ouder? Heb ik het verkeerd aangepakt. Had ik dit kunnen voorkomen? Had ik mijn kind anders moeten opvoeden? Komt het door mijn genen? Heb ik mijn kind met een probleem opgezadeld waar het zelf niks aan kan doen? Maar waar het nu wel mee moet leven? Deze faalangst kan je down maken, futloos en zelfs helemaal verlammen. Daar is je kind en daar ben je zelf natuurlijk niet mee geholpen. Hoe kom je uit deze negatieve spiraal?
Sociale angst. Je kunt ook bang zijn voor wat de omgeving ervan denkt. Misschien dat je je eigen schaamte ‘projecteert’ op je omgeving: de ander zal ook wel raar naar je kind kijken, veronderstel je. Het kan ook zijn dat je je zelf niet schaamt, maar dat je wel negatieve reacties krijgt uit je omgeving. Een andere ouder op school die iets over je kind zegt, een familielid die een nare opmerking maakt.

Kortom, diverse belemmeringen houden veel ouders tegen om serieus met het afwijkende gedrag om te gaan. Terwijl het juist gezond is voor je kind en voor jezelf om erover te praten en naar oplossingen te zoeken.