Schamen voor je kind? Moeder Shirley schaamde zich het ergst op school. Voor afkeurende blikken van ouders. Maar vooral voor de juf. “Als je op school moet komen, omdat je kind met een stoel heeft gegooid. Dan schaamde ik me echt kapot voor mijn kind.”
Maar ze kreeg ook rode koontjes op feesten en bij haar ouders. “Dan zei mijn moeder: ‘Jullie deden dat vroeger nooit’. Waarmee ze bedoelde: jij en je man maken er een potje van. Dan kon ik wel door de grond zakken.”
Schamen voor gedrag kind
Haar zoontje Jappe, de oudste, kampte toen hij jonger was met heftige driftbuien. Haar dochtertje Sanne heeft last van extreme verlegenheid.
“Van tevoren maak ik me al enorm druk als ik met Sanne naar een verjaardagsfeestje moet. Gaat ze dit keer wel van schoot, vraag ik me af. Ze is 8 en is daar eigenlijk al veel te oud voor. Ze vindt zo’n feestje eng, zit vastgeplakt aan mij. Ze praat niet en soms gromt ze zelfs als iemand iets tegen haar zegt. Gelukkig wordt dat grommen minder.”
Het schaamrood staat Shirley op de kaken op zulke momenten. Niet iedereen heeft er begrip voor. Zoals een van haar beste vriendinnen, die zich na een moeilijke tijd had verheugd op een gezellig verjaardagsfeestje. “Ze was boos dat Sanne niks had gezegd, dat die de sfeer had verpest.”
Emotie erkennen en accepteren
Je hebt misschien het gevoel dat je geen goede moeder bent. Dat je niet voldoet aan het ideaalplaatje. In dit artikel geeft Shirley 5 tips én redenen waarom ze is gestopt met het schamen voor je eigen kind. Misschien helpt het jou om je emoties te erkennen en te accepteren.
Reden 1: Iedereen heeft wel iets
Je hoeft je niet te schamen, want je bent niet de enige. Bijna geen enkel kind gedraagt zich altijd. Laat staan voorbeeldig.
Jarenlang praatte Shirley met bijna niemand over haar ‘probleemkinderen’. “Ik had altijd het idee dat iedereen voorbeeldige kinderen had, behalve ik.” Maar in de loop der tijd ontdekte ze dat ze echt niet de enige is.
Laatst was Jappe uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje. “Er was een groepsapp aangemaakt en vooraf stroomden de bezorgde berichtjes binnen. Iedereen bleek wel iets te hebben. ‘Mijn kind lust niks’ of ‘Mijn kind plast nog in bed’. Het was zo’n opluchting om dat te zien.
Opgroeien is gewoon niet alleen maar makkelijk denk ik. En elk kind is anders. Ik hoorde ook van ouders: kind nummer 1 kan ik rustig ergens parkeren, kind nummer 2 absoluut niet. Terwijl die ouders ze hetzelfde opvoeden, daar ligt het dus niet aan.”
Reden 2: Het ligt niet aan jou als ouder
“Het is de kunst om lieve mensen om je heen te verzamelen”, zegt ze. “Bij wie je je ei kwijt kunt en die je niet afwijzen, omdat je kind vervelend doet.”
Als je kind gek gedrag vertoont, denken mensen vaak dat het aan de ouders ligt, weet Shirley. “Toen Jappe zich moeilijk ging gedragen, riep de school mij op het matje. Zo voelde dat. Je geneert je. Ik dacht dat ik een slechte moeder was. Die stress reageerde ik vervolgens weer thuis af op mijn kind. Dat helpt niet.”
Jappe volgde therapie om te leren om met zijn emoties om te gaan – een duidelijke diagnose is er nooit uitgekomen. “En hij wisselde van school. Hij ging naar een kleinere school, met minder prikkels, waar hij zich veel meer thuis lijkt te voelen.
“Hij zat op een grote basisschool, met grote klassen en gestreste leerkrachten door het personeelstekort. Jappe bleek daar gevoelig voor te zijn.”
Reden 3: Van fouten kun je leren
Nu is hij 10 en gaat het goed met hem. Shirley heeft in de tussentijd veel geleerd van andere ouders.
“De kinderen van een vriendin van mij gedroegen zich altijd voorbeeldig op feestjes. Haar truc: standaard een half uur eerder van huis gaan. Vlak voor aankomst laat ze ze een half uur uitrazen in de speeltuin. Dan gaat het goed.”
Van je eigen fouten leer je, weet ze. Met dochter Sanne ging ze naar een workshop ‘dansen met je kind’. Ze had er enorm veel zin in. Maar het liep uit op een teleurstelling. “Alle kinderen deden vrolijk mee. Die van mij wilde niet.”
Reden 4: Soms heeft je kind wat tijd nodig
Nu weet ze van andere ouders dat het belangrijk is om genoeg rust in te bouwen. “Zorg dat je een kwartier eerder bent. Dan kan je kind even rustig wennen.
Dat werkt.” Praktische tips hebben Shirley door de moeilijke tijd heen geholpen. “Dat zijn soms hele simpele dingen, zoals dat je dus eerst even naar de speeltuin gaat.”
Reden 5: Geniet van wat er wél goed gaat
Ook heeft ze geleerd om meer te genieten van wat er wél kan en zich minder druk te maken over wat er níet kan. “Ik ben van de generatie die graag uit eten gaat, maar hé, thuis kun je ook een keer wat speciaals koken. Toen mijn ouders met mij uit eten gingen was ik al 12. Op die leeftijd zijn ze wel rustig.”
En nog zo’n tip: “Als je kind wiebelig is, spreek dan gewoon niet af bij iemand thuis, maar in de speeltuin.” Maar de aller- allerbelangrijkste tip, herhaalt ze nog maar eens, is fijne mensen om je heen verzamelen. “Zoek naar de mensen die het wél begrijpen.”
Schaam jij je ook voor je kind?
In onze kennisbank staan honderden blogs met tips en adviezen. Janet schrijft elke maand over haar leven met een zoon met ADHD. Ze heeft zich regelmatig geschaamd. Heb je deze blogs al gelezen?
- Max gaat kamperen, maar dat verloopt anders dan Janet dacht
- Met het schaamrood op de kaken verlaat Janet de crèche
- Schrijven helpt Janet om haar schaamte los te laten
Stop met schamen: deze ouders vertellen waarom
Je hoeft je niet te schamen voor je kind, want in ons Ouderportaal vind je ouders die hetzelfde meemaken als jij. Hier kun je tips, ervaringen en adviezen delen. Of gewoon even je hart luchten. Log in en praat mee.
