Als baby was de zoon van Nanet al gefrustreerd. Overstrekken, gebalde vuisten en alleen maar hazenslaapjes. Hoe ouder haar zoon (nu 8) wordt, hoe meer problemen aan het licht komen. Nanet maakt zich soms zorgen over de toekomst van haar kind met ADHD. ,,Twee weken geleden stond hij met gebalde vuisten voor me. Wat gebeurt er als hij zestien is?”
Mijn kind met ADHD is ongelukkig en boos
Tot zijn vierde sliep Jayden slecht. Moeder Nanet ging met haar zoon naar de osteopaat, naar de huisarts. Maar wat er aan de hand was, dat wist niemand. Bij het kinderdagverblijf viel het de leidsters op dat Jayden zich slecht kon concentreren. Het slapen ging ook daar niet van een leien dakje. ,,Het was confronterend om dat terug te horen. Er werd ook gezegd dat Jayden heel onzeker was en slecht keuzes kon maken. Hij was bang voor de verkeerde keuze.”
Na het gesprek met de crèche besloot Nanet een gesprek bij het consultatiebureau aan te vragen. ,,Ik vroeg me af wat er nog meer zou komen. Ik had angst voor het onbekende.” Uit de lijsten met vragen die Nanet voor het consultatiebureau moest beantwoorden, kwam dat de toen driejarige Jayden ongelukkig en veel boos was. ,,Maar hij was te jong om getest te worden. Om ons te ondersteunen kwam er een wijkverpleegkundige thuis.”
Leven met een ADHD-kind
Ook voor Barbara Haan (gefingeerde naam in verband met de anonimiteit die gewaarborgd moet blijven rondom de zorg voor een pleegdochter) begon de zoektocht bij het consultatiebureau. Net als Jayden had haar dochter Priscilla (19) een moeilijke start. ,,Ze sliep bijna niet en met tien maanden kroop ze het ledikant uit. Ze liet zich gewoon vallen. Alles zat onder het bloed, maar ze huilde niet. Priscilla had een hele hoge pijngrens.”
Dit klopte niet, zo voelde Barbara. Bij het consultatiebureau kreeg ze echter nul op het rekest. ,,Volgens hen was er niks aan de hand. ‘Je hebt een tweede, dus waarschijnlijk is het gewoon druk’ kreeg ik te horen. Hoeveel ik ook van Priscilla houd; als zij mijn eerste kind was geweest, had ik nu geen tweede gehad.”
Uiteindelijk vond Barbara gehoor bij het team Integrale Vroeghulp. Dit team biedt een luisterend oor en beantwoordt vragen. Als dat nodig is, kan het team het kind observeren. ,,Vanaf dat moment is Priscilla naar een medisch kinderdagverblijf gegaan en kreeg uiteindelijk de diagnose ADHD.”
Priscilla kon niet in groepen functioneren. Voordat ze naar een medisch kinderdagverblijf ging, is ze drie keer naar een peuterspeelzaal geweest. Daarna nooit meer. Het ging simpelweg niet. Zwemles kreeg ze privé. Barbara:,,Ik moest het driedubbele betalen, maar alhoewel het een lief kind was, gingen de groepslessen gewoon niet. Ze had druk, ongecontroleerd gedrag, zag geen gevaar, en onthield dingen niet.”
ADHD en agressie bij een kind
Ook de gedragsproblemen van Jayden werden uitvergroot vanaf het moment dat hij in een groep kwam, zoals in groep 1/2 van de basisschool, zo vertelt Nanet. ,,De juf gaf aan; dit kán niet. Als ze in de kring zaten, liep Jayden uit de kring, als hij naar de wc ging verdwaalde hij in de school en hij maakte continu zelfregulerende klanken.”
ADHD uitleggen aan kind
Via een verwijzing van de huisarts kwamen Jayden en zijn moeder bij een kinderpsycholoog terecht. De diagnose ADHD en lage prikkelverwerking werd gesteld. Van daaruit werd ambulante thuishulpverlening opgestart. Met behulp van deze begeleiding kon aan Jayden op een speelse manier inzichten worden gegeven en hem uit de negatieve spiraal halen. ,,Hij was altijd de uitzondering, waardoor hij heel onzeker was geworden.”
Om Jayden meer rust te geven, schreef de kinderpsychiater Ritalin voor. ,, Jayden is een lief en sociaal jongetje. Hij moet alleen niet te veel prikkels krijgen. Dan kruipt hij in zijn schulp en kan hij op sociaal vlak niets meer aan. Op zo’n moment overziet hij de wereld niet meer. Hij kan heel boos en agressief worden. Gaat slaan en schoppen. Ook zijn zusje moet het dan ontgelden. Na zo’n woede-uitbarsting is hij zó verdrietig en voelt hij zich schuldig.”
Zorgen maken over de toekomst van een kind met ADHD
Inmiddels is Jayden acht jaar. Door de continue veranderingen in de wereld waarin we leven, is hij prikkelbaarder geworden, vertelt zijn moeder. Thuisonderwijs door corona, de lat die op scholen hoog wordt gelegd, zijn soms sociale onvermogen; het is veel voor Jayden. ,,Hij is boos, begrijpt het allemaal niet. Hij maakt snel ruzie.”
Om er toch bij te horen gaat Jayden ver. Heel ver. Een ontwikkeling waar Nanet zich erg veel zorgen over maakt. ,,Als iemand zegt dat hij een ander een schop moet geven, dan doet hij dat. Hij is impulsief, denkt pas achteraf na. Dan denk ik wel; wat als hij straks in de pubertijd komt?”
Nanet houdt haar hart vast en maakt zich zorgen over de toekomst van haar kind met ADHD. ,,Thuis kan ik hem nu nog aan, maar straks… Ik ben ook bang voor de invloed op ons gezin. Straks vallen we uiteen. Je stelt het je allemaal zo anders voor. Als ik met Jayden in gesprek ga over later, wordt hij verdrietig. ‘Moet ik dan ergens anders gaan wonen?’, vraagt hij me dan.”
Moet een kind met ADHD naar speciaal onderwijs?
Voor Jayden is het nog niet zover. Maar mogelijk komen zijn ouders voor de keuze: moet een kind met ADHD naar speciaal onderwijs? Hier lees je dat speciaal onderwijs niet voor alle kinderen is.
En als het dan zover is, kunnen deze tien tips over de overgang van basisschool naar speciaal onderwijs helpen. Lees ook welke soorten middelbare scholen er zijn en welke passend zijn voor jouw kind.
Zo kijken zij nu aan tegen de toekomst van hun kinderen
Hieronder lees je hoe de beide moeders nu aankijken tegen de situatie met hun kinderen.
De dochter van Barbara is de pubertijd voorbij, maar de zorgen blijven, vertelt ze. ,,Eens ben ik er niet meer. Priscilla kan zich niet zonder mij redden. Ze is op de middelbare school jarenlang getreiterd. Daardoor is ze heel onzeker geworden. Ze heeft bijna geen vrienden en vraagt alles aan mij.”
Desondanks zijn beide moeders bezig om het beste van de toekomst te maken. Zo stimuleert Barbara haar dochter om haar droom om een Tiny House te kopen te verwezenlijken. ,,Priscilla is net een een MBO niveau 3 studie Brood- en Banket begonnen. Ze wil de helft van het inkomen uit een bijbaantje iedere maand apart zetten. En als mijn dochter iets echt wil, dan lukt het haar ook.”
Nanet heeft vertrouwen in haar eigen gezin. ,,Lukt het niet linksom, dan rechtsom. Er is voldoende hulp in Nederland. Jayden hoeft nu niet meer naar de kinderpsychiater en wij krijgen nu geen hulp meer, maar zijn het dossier blijft open met oog op de toekomst. Tegen andere ouders in een vergelijkbare situatie wil ik zeggen: twijfel niet aan je eigen gevoel. Een moedergevoel zegt meer dan twaalf psychologen bij elkaar.”
Heb jij ook een kind met ADHD? Wil je in contact komen met andere ouders die in hetzelfde schuitje zitten of hebben gezeten? Op ons Ouderportaal kun je ervaringen uitwisselen en elkaar steunen.
